W dobie rosnącej popularności kredytów konsumenckich coraz większe znaczenie zyskuje ochrona praw kredytobiorców przed nieuczciwymi praktykami instytucji finansowych. Jednym z narzędzi służących temu celowi jest sankcja kredytu darmowego. W poniższym artykule przybliżamy podstawy prawne, z których ona wynika.

Czym jest sankcja kredytu darmowego?

Sankcja kredytu darmowego (SKD) jest instytucją ochrony kredytobiorców gotówkowych przed nieuczciwymi działaniami banków i pożyczkodawców. Jeśli umowa kredytowa spełnia określone warunki, konsument może spłacać swoje zobowiązanie bez odsetek, prowizji i innych opłat. W celu skorzystania z sankcji kredytobiorca powinien złożyć w banku odpowiednie oświadczenie.

Sankcja kredytu darmowego – ustawa o kredycie konsumenckim

Opisywana instytucja jest przewidziana w art. 45 ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. Określa on zasady zwrotu kredytu bez odsetek w przypadku naruszenia warunków przez kredytodawcę. Sankcja kredytu darmowego może zostać wykorzystana, jeśli bank nie wywiąże się z obowiązków przewidzianych w ustawie. Są to między innymi aspekty opisane w poniższych artykułach:

• 29 — umowa o kredyt konsumencki musi być sformułowana w formie pisemnej w sposób jasny i zrozumiały oraz niezwłocznie dostarczona kredytobiorcy.
• 30 — umowa musi zawierać określone informacje, m.in.:
• RRSO i całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta (z obliczeniami),
• informacje o innych kosztach kredytowych,
• warunki odstąpienia konsumenta od umowy.
• 31 — umowa o kredyt wiązany lub w formie odroczonej płatności musi dodatkowo zawierać opis i cenę nabycia towaru lub usługi.
• 32 — umowa o kredyt konsumencki w rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowym musi zawierać m.in. informacje o:
• limicie kredytu,
• całkowitym koszcie kredytu,
• możliwości żądania w dowolnym momencie spłaty pełnej kwoty kredytu przez konsumenta,
• informację o innych opłatach.

Kredytodawca nie może również naruszyć zapisów art. 33, art. 33a, art. 36a-36c.

SKD a ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów

Ustawa o kredycie konsumenckim nie jest jedyną podstawą prawną, która ma znaczenie przy sprawach o kredyt darmowy. Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów z dnia 16 lutego 2007 r. zabezpiecza interesy konsumentów, w tym w zakresie nieuczciwych praktyk rynkowych. Taką praktyką jest np. nieinformowanie konsumentów o kosztach kredytu i opłatach ukrytych. Ustawa daje również Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) do interwencji w przypadkach zbiorowego naruszania interesów konsumentów.

Sankcja kredytu darmowego a kodeks cywilny

Również kodeks cywilny, który określa zasadę swobody umów oraz przepisy dotyczące ich zawierania, jest istotny przy interpretacji spraw dotyczących sankcji kredytu darmowego. Po pierwsze, zawiera on definicję konsumenta: “Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową” (art. 22). Kodeks cywilny chroni kredytobiorców przed stosowaniem przez banki klauzul abuzywnych (niedozwolonych). Są to postanowienia, które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy. Może to dotyczyć np. ukrytych kosztów kredytu. 

Pomoc kancelarii prawnej

Analiza umowy kredytowej pod kątem sankcji kredytu darmowego wymaga biegłej znajomości prawa, przez co może być zadaniem niełatwym. Warto więc zgłosić do ekspertów, którzy specjalizują się w rozwiązywaniu sporów z instytucjami finansowymi. Doświadczeni pracownicy Votum Consumer Care dokładnie zweryfikują postanowienia umowy oraz sprawdzą, czy bank wywiązał się z obowiązków informacyjnych. Jeśli szukasz pomocy w analizie kredytu gotówkowego, skontaktuj się z nami.

Dzięki przepisom zawartym w ustawie o kredycie konsumenckim, ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów oraz kodeksie cywilnym kredytobiorcy mają szansę uniknąć kosztów okołokredytowych. Sankcja kredytu darmowego pozwala skutecznie przeciwdziałać nieuczciwym praktykom ze strony banków.